Γιατί την πρώτη φορά που κάνετε κάτι για κάποιον,
δημιουργείτε ευγνωμοσύνη σε αυτόν.
Την δεύτερη φορά που κάνετε ή δίνετε σε κάποιον
δημιουργείτε προσμονή.
Το άτομο περιμένει να λάβει ξανά.
δημιουργείτε προσμονή.
Το άτομο περιμένει να λάβει ξανά.
Την τρίτη φορά έχετε ήδη δημιουργήσει μια προσδοκία.
Το άτομο περιμένει να λάβει ακόμα αυτό που του δώσατε.
Το άτομο περιμένει να λάβει ακόμα αυτό που του δώσατε.
Την τέταρτη φορά δημιουργείτε αξία.
Το άτομο νιώθει ότι του αξίζει αυτό που του δίνετε
και θέλει να συνεχίσει να λαμβάνει.
Το άτομο νιώθει ότι του αξίζει αυτό που του δίνετε
και θέλει να συνεχίσει να λαμβάνει.
Την πέμπτη φορά έχετε ήδη δημιουργήσει έναν εθισμό.
Αυτό το άτομο αισθάνεται ότι δεν μπορεί πλέον να ζήσει καλά
χωρίς αυτό που του δίνετε.
Είναι ήδη κακομαθημένο.
Αυτό το άτομο αισθάνεται ότι δεν μπορεί πλέον να ζήσει καλά
χωρίς αυτό που του δίνετε.
Είναι ήδη κακομαθημένο.
Την έκτη φορά, αντιλαμβάνεστε ότι δεν υπάρχει αμοιβαιότητα,
η προσφορά σας δεν αναγνωρίζεται ως προσφορά αλλά ως χρέος και δεν λαμβάνετε τίποτα ως αντάλλαγμα οπότε σταματάτε να δίνετε.
η προσφορά σας δεν αναγνωρίζεται ως προσφορά αλλά ως χρέος και δεν λαμβάνετε τίποτα ως αντάλλαγμα οπότε σταματάτε να δίνετε.
Τότε το κακομαθημένο άτομο που εσείς δημιουργήσατε, αγανακτεί επειδή του αρνείσθε αυτό που έχει θεωρήσει, ως χορηγία σας και έτσι καταλήγει να σας μισεί επειδή πάψατε να του δίνετε, αυτό που τον κάνατε να πιστέψει ότι του άξιζε.
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να γνωρίζουμε
ποιο είναι το όριο στο να δίνουμε.
ποιο είναι το όριο στο να δίνουμε.
Γιατί ο άλλος δεν γνωρίζει όρια στο να πάρει....
(Αλιευμένο από το διαδίκτυο)