 |
Στην ουσία το ταξίδι είναι η ψυχική μας τάση για εξέλιξη όπως προσλαμβάνεται αυτή στη φυσική πραγματικότητα, ο φυσικός κόσμος υπάρχει περιμένοντας να τον ταξιδέψουμε και να μετεξελιχθούμε μαζί του…
Το νερό είναι το άγνωστο όπως κυλάει στο ασυνείδητο και σκεπάζει με τον αφρό του την επιφάνεια των πραγμάτων αφήνοντας μας μόνο με μια γλυκιά γαλάζια ανάμνηση.
Το όρος και το… «άνω θρώσκω»
Στα όρη σε καλεί το γνωστικό μέρος του συνειδητού, σε καλεί η ζωή σου για να πάρει το μάθημα της δράσης μέσα από το άνοιγμα των οριζόντων, κάθε καινούργιο ανέβασμα και νέες προ-οπτικές, κάθε βήμα στην ανωφέρεια της πορείας προς τον ουρανό του πνεύματος και ένα ακόμα αγνάντεμα στο άπλετο φως, κάθε εξερεύνηση στην κορυφή και μια ακόμα προ-έκταση του κόσμου.
Νοτιοανατολικά της Ακράτας βρίσκονται τα ερείπια της Αρχαίας Αιγείρας με το φημισμένο αρχαίο θέατρο καθώς επίσης και τα ίχνη της αρχαίας πόλης Αιγές που καταστράφηκε γύρω στο 281 π.Χ. Στα περίχωρα της Ακράτας είναι κτισμένη η μεταβυζαντινή Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας, σε έναν ιδιαίτερα γοητευτικό τόπο, ενώ 20 χιλιόμετρα από την πόλη ο επισκέπτης συναντά τη Σελιάνα, όπου έχουν εντοπισθεί τα ίχνη της αρχαίας Φελλόης, την οποία αναφέρει στα Αχαϊκά του ο Παυσανίας.
Ο Κράθης πηγάζει από το Χελμό. Μια από τις πολλές πηγές του είναι τα ιερά «Ύδατα Στυγός», τα καταχθόνια νερά που κανείς δεν μπορούσε να εξευμενίσει, ούτε καν οι θεοί. Εδώ έδιναν τους όρκους τους, στην πύλη του Άδη απ΄όπου εκχέονταν στο φως του κόσμου τα απόκοσμα αυτά νερά για να συνεχίσουν να διαβρέχουν με την απόκοσμη υφή τους την επικράτεια του επιστητού.
«Εξ΄ Ερέβους άξοντα κύνα στυγερού Αίδαο, ουκ αν υπεξέφυγε Στυγός ύδατα αιπά ρέεθρα», αναφέρει ο μέγιστος Όμηρος στην Ιλιάδα, ενώ ο Ησίοδος στην Θεογονία του μιλώντας για την Στύγα την ονομάζει «η δη σφεων προφερεστάτη εστίν απασέων…», την αποκαλεί δηλαδή την πλέον έξοχη απ΄όλες (τις κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος).
Στα Ύδατα της Στυγός η Θέτιδα εμβάπτυνσε τον γιο της Αχιλλέα για να τον κάνει άτρωτο και αθάνατο, κρατώντας τον από τη φτέρνα.
Φεύγοντας από την κοσμογονική μας μ-ηθολογία, άλλες πηγές του Κράθη βρίσκονται μέσα στο μεγάλο δάσος της Ζαρούχλας, που καλύπτει χιλιάδες στρέμματα με Έλατα και Μαυρόπευκα. Συνεχίζοντας να κυλάει ο Κράθης πιο χαμηλά, συγκεντρώνει άφθονα νερά παίρνοντας την φύση κανονικού ποταμού.
Ο κατακλυσμός της Τσιβλού
Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 750 περίπου μέτρων, 11 χιλιόμετρα πριν τη Ζαρούχλα, το ορεινό κεφαλοχώρι της διαδρομής. Η γέννηση της λίμνης Τσιβλού είναι συνδεδεμένη με βίαια γεωλογικά φαινόμενα που έλαβαν χώρα το 1913 και 1914.
Το 1913 συνέβη μια μεγάλη κατολίσθηση όπου τεράστιοι όγκοι χωμάτων κάλυψαν την κοίτη του ποταμού Κράθη, αφανίζοντας το γραφικό χωριό της Συλίβαινας και καταπλακώνοντας ένα μέρος από το γειτονικό οικισμό του Τσιβλού (από όπου πήρε και το όνομά της η λίμνη).
Το Μάρτιο του 1913, τα έντονα γεωλογικά φαινόμενα έγιναν διαρκή και έντονα.
Οι κάτοικοι της Συλίβαινας πήραν την απόφαση να εγκαταλείψουν το χωριό. Την Κυριακή 24 Μαρτίου 1913 έγινε μια τεράστια κατολίσθηση όπου ολόκληρη η πλαγιά του βουνού κύλησε, μέσα σε ελάχιστα λεπτά, από τα 1650μ στα 600μ διανύοντας διαδρομή μήκους πέντε χιλιομέτρων και πλάτους 1000μ. Τα χώματα κατέληξαν στο βάθος της κοιλάδας του Κράθη, στο σημείο που ήταν ο οικισμός του Τσιβλού.
Η Συλίβαινα σβήστηκε από το χάρτη. Αν κοιτάξει κανείς από ψηλά στο σημείο όπου υπήρχε το χωριό, θα δει ότι λείπει ένα μεγάλο τμήμα από το βουνό,αυτό γιατί οι απότομες κλίσεις και το σαθρό έδαφος δεν άφησαν μέχρι σήμερα τη βλάστηση να αναπτυχθεί και να χαθούν τα ίχνη της παρουσίας του χωριού. Αρκετοί κάτοικοι της Συλίβαινας εγκαταστάθηκαν στο μέρος που μέχρι τότε διαχείμαζαν, κοντά στην Ακράτα, στο φερώνυμο χωριό Συλίβαινα.
Το αρχικό βάθος της λίμνης έφτανε τα 77μ και, παρά τις προσχώσεις και την αυξομείωση της στάθμης ανάλογα με τη χρονιά, ο Τσιβλός παραμένει και σήμερα μια ιδιαίτερα βαθιά λίμνη με απότομες όχθες. Τα νερά της τροφοδοτούνται από τουλάχιστον δύο πηγές που υπάρχουν κάτω από την επιφάνεια και τρία ρέματα που έρχονται από τα γύρω δάση. Υπάρχουν υπόγειες εκροές προς τον Κράθη σε τουλάχιστον δύο σημεία.
Η ακριβής γεωγραφική θέση της λίμνης είναι 38ο04΄56΄΄Β 11ο14΄56΄΄Α.
Το οικοτοπίο της λίμνης
Η έκταση της λίμνης είναι περίπου 83 στρέμματα και η ακτογραμμή της 1.800μ. Ωστόσο η έκταση και η ακτογραμμή συνεχώς αυξομειώνονται, καθώς η στάθμη της λίμνης ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με την εποχή και το ύψος των βροχοπτώσεων κάθε χρονιά.
Μερικές χρονιές την άνοιξη, η στάθμη είναι πολύ υψηλή ενώ κάποιες χρονιές που η στάθμη κατεβαίνει αρκετά μπορείς να διακρίνεις στον βυθό της τα ερείπια των σπιτιών του καταποντισμένου οικισμού.
Το εύρος των μεταβολών της στάθμης της λίμνης μπορεί να ξεπεράσει τα 10μ, δημιουργώντας μια χαρακτηριστική ζώνη χωρίς βλάστηση κατά μήκος της όχθης. Είναι η ζώνη που άλλοτε είναι πλημμυρισμένη, εμποδίζοντας την ανάπτυξη στεριανών φυτών και άλλοτε είναι στεγνή, αποτρέποντας και τα υδρόβια φυτά να αναπτυχθούν.
Η επιφάνεια της λεκάνης απορροής της είναι 80.000 τετραγ. μέτρα. Το μέσο ετήσιο ύψος βροχής της λεκάνης, 1345 χιλιοστά. Η ωφέλιμη χωρητικότητα εναποθήκευσης, είναι 550.000 κ.μ.
Στις παρυφές της λίμνης παρουσιάζονται και κάποια Ελόφυτα όπως το Πολυτρίχι, το Βούρλο και διάφορα αγριοκάλαμα.
Με το πέρασμα των χρόνων στα χώματα της κατολίσθησης άρχισαν να αναπτύσσονται δέντρα φτιάχνοντας ένα υπέροχο αρμονικό δάσος στην περιοχή, αποτελούμενο κυρίως μαυρόπευκα, έλατα και χαλέπια πεύκα. Λόγω του υψομέτρου της λίμνης συναντιούνται οι δύο διαφορετικές ζώνες δασικής βλάστησης: η πεδινή με το Χαλέπιο Πεύκο και η ορεινή με το Μαυρόπευκο.
Άλλα δέντρα που θα συναντήσουμε είναι βελανιδιές, κέδροι, πουρνάρια, ιτιές, πλατάνια ενώ στην χαμηλότερη βλάστηση επικρατούν οι φτέρες, ο κίστος, οι αφάνες, τα σπάρτα και οι κισσοί. Φυτρώνουν ακόμα κυκλάμινα και ορχιδέες, αναμώνες και πρίμουλες, βιόλες και θυμάρι.
Επειδή η μυθογονία μας είναι η ζώσα πηγή της πραγματικότητας να θυμηθούμε πως η Αλκυόνη ήταν μία από τις πλειάδες, την απήγαγε ο Ποσειδώνας από τον οποίο απέκτησε την Αίθουσα, (εκ του αίθω, λάμπω, ίδια ρίζα με τον αιθέρα), τον Άνθαντα και τον Ύπερο. Ήταν κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου και της Αιγιάλης. Άλλα υδρόβια πουλιά είναι ο Σταχτοσκοινιάς ο οποίος είναι ένας μεγαλόσωμος γκρίζος ερωδιός, το νανοβουτηχτήρι και η λευκοσουσουράδα.
Από τα πουλιά που ζουν στα δέντρα τα οποία φύονται στην περιοχή της Τσιβλούς θα δούμε τα κοτσύφια, τις κίσσες οι οποίες συμβάλλουν καίρια στην φύτευση δέντρων σε δάση λόγω της φύλαξης των καρπών σε διάφορα σημεία του εδάφους, θα δούμε κοκκινολαίμηδες και σπίνους, δρυοκολάπτες και βασιλίσκους.
Ασφαλώς η κύρια και πιο ξεχωριστή δραστηριότητα σ΄ αυτό το μαγικό αλπικό τοπίο, είναι η περιήγηση. Μπορείτε πεζοπορώντας στα μονοπάτια που διατρέχουν την γύρω περιοχή να επικοινωνήσετε με το πνεύμα του τόπου, να αγγίξετε την ανάσα του και να ενισχυθείτε ενεργειακά και φυσικά από την ενατένιση και μόνο του μαγευτικού τοπίου.
Ακονίστε την φυσιοδιφική σας πλευρά… εξερευνώντας την πλούσια χλωρίδα, αγγίξτε τα φυτά και τα δέντρα συνομιλώντας μαζί τους, ανακαλύψτε και ανα-γνωρίστε τους βοτανικούς μας θησαυρούς που η ελληνική φύση προσφέρει απλόχερα.
Οι λάτρεις των αθλημάτων, μπορείτε να περιηγηθείτε την λίμνη με κανώ, κωπηλατώντας στα πράσινα νερά της, και βέβαια δεν υπολείπονται και οι ποδηλατικές διαδρομές, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο την αίσθηση του θαυμαστού.
Πώς θα πάτε:
Β΄ ΔΙΑΔΡΟΜΗ. Από Πλάτανο στην Παλαιά Εθνικό Οδό έως Καλαμιά άσφαλτος 3,8 χλμ. και από Καλαμιά προς Άνω Ποταμιά 14,2 χλμ. χωματόδρομος. Συνεχίζοντας σε 2,3 χλμ. συναντάμε τον Τσιβλό.
Οι φωτογραφίες του άρθρου στη λίμνη Τσιβλού είναι του © Αργύρης Καραβούλιας